Konvensyen Hak Kanak-kanak pertama kali dihasilkan usul oleh Eglantyne Jebb pada 1923 selepas Deklarasi Hak Kanak-kanak berisi 10 butir yang diisi pernyataan hak kanak-kanak, yang kemudiannya diiktiraf oleh Liga Bangsa-Bangsa pada 1924 dan Perserikatan Bangsa-Bangsa (PBB) pada 1959. Pada 1989, negara-negara PBB seluruh dunia merumuskan sebuah kesepakatan antarabangsa, iaitu sebuah aturan sejagat yang dapat menjadi pedoman dalam memenuhi hak dan perlindungan kanak-kanak dengan mengiktiraf Konvensyen PBB untuk Hak Kanak-Kanak.[3] Hari pengiktirafan Konvensyen Hak Kanak-kanak itu kemudian dikenali sebagai Hari Kanak-kanak Sedunia.[6][7] Konvensyen Hak Kanak-kanak yang disahkan mengatur pelbagai hal yang mesti dilakukan setiap negara agar kanak-kanak dapat tumbuh sesihat mungkin, dilindungi, didengar pendapatnya, diberi pendidikan, dan diperlakukan secara adil.[3]

Konvensi Hak Kanak-kanak merupakan bentuk perjanjian peraturan antarabangsa terikat. Ketika perjanjian ini diratifikasi sesuatu negara, maka negara tersebut terikat pada janji-janji yang ada di dalamnya dan wajib melaksanakannya. Konvensyen ini terdiri atas 54 fasal. Jawatankuasa Hak Kanak-kanak PBB membahagikan Konvensyen Hak Kanak-kanak dalam lapan kelompok, yang berisi langkah-langkah pelaksanaan umum, takrifan kanak-kanak, prinsip-prinsip umum, hak-hak sivil dan kebebasan, lingkungan keluarga dan pengasuhan pengganti, kesihatan dan kesejahteraan dasar, pendidikan, waktu luang dan kegiatan budaya, dan langkah-langkah perlindungan khusus.